Mega Viki – Viktor Frešo

Vanwege de harde wind is dit kunstwerk 22 en 23 januari niet opgeblazen.

Mega Viki (feci) van Viktor Frešo is een grote, gloeiende ballon met een basistekening van ogen en mond – een zelfspot en oneerbiedig werk over het ego van de kunstenaar. Frešo bedoelde het als zijn zelfportret, en de gelijkenis met zijn gelaatstrekken is inderdaad opvallend. De titel zelf is ook een woordspeling op de naam van de auteur, wiens werken vaak verwijzen naar feministische thema’s, maar deze juist vanuit het perspectief van een man laten zien.

Viki is een populair verkleinwoord van de vrouwelijke naam Viktoria (zowel gebruikt in Polen als in Frešo’s geboorteland Slowakije). De eenvoudige, grafische tekening van de ogen en ronde lippen op de lichtgevende ballon lijkt op traditionele Japanse kokeshi-poppen. Hun geschiedenis gaat terug tot het midden van het Edo-tijdperk, toen ze populaire cadeaus werden voor kinderen in de noordelijke regio van Japan (Tōhoku). De poppen waren gemaakt van hout en met de hand getekend, hun hoofd was vergroot ten opzichte van de romp en het gezicht had kleine lippen en ogen gemarkeerd met twee strepen. Kokeshi symboliseerde de jeugd, meisjesachtige schoonheid en de onschuld van de kindertijd; ze waren bedoeld om hun eigenaren geluk en goddelijke bescherming te brengen, en werden vaak gegeven ter gelegenheid van de geboorte van een kind. Deze poppen zijn nog steeds een populair onderdeel van de Japanse cultuur, met zwermen fans en verzamelaars over de hele wereld.

Dit werk is geen statisch beeld van stedelijke transformatie, maar eerder een voorbeeld van een kunstwerk dat zelf evolueert door de invloed van zijn omgeving. Tijdens een festival waar dit kunstwerk werd tentoongesteld, begonnen mensen er hun eigen tags op te plaatsen. De kunstenaar heeft dit zo gelaten, waardoor zijn kunstwerk opnieuw getransformeerd werd tot iets nieuws of anders. Je kunt dit werk ook beschouwen als een deel van de openbare ruimte, waar altijd wel tags verschijnen. Mensen willen vaak iets van zichzelf toevoegen, misschien om deze openbare, anonieme omgeving een beetje eigen te maken. Dit is ook gebeurd met dit kunstwerk. Het getagde canvas vormt een opvallend contrast met het Stationsplein, waar alles schoon, intact en veilig lijkt te zijn.